صدایم همیشه پر درد است، قطب نیست اما هوا سرد است،
خواستم بدوم زدند برکمرم، خواستم فکر کنم زدند بر سرم،
چهره ام را سوزاندند به نام اسلام، بینیم بریده شد برای
انتقام،
اسید پاشیدند بر روی دست و بدنم،
فروختند مرا که فقط یک زنم،
این ها سرآغاز ترانه رپ گروه افغانستانی ۱۴۳ است که این ترانه و کلیپ آن این روزها به ویژه در میان
سازمانهای مدافع حقوق زنان و فعالان حقوق زن در افغانستان به محبوبیت رسیده است.
پارادیس سروری خواننده ۲۴ ساله این ترانه که متولد اصفهان است و
در هفده سالگی به هرات زادگاه پدر و مادرش بازگشته است، به همراه نامزد خود دایورس
که متولد مشهد و عضو دیگر این گروه دونفره است این روزها علیرغم برخی مخاطرات دائم
بین شهرهای مختلف برای برگزاری کنسرت در سفر هستند، آنها می گویند که هیچ پشتیبان
مالی ندارند و فقط با اتکاء به خود، ترانه های خود را تولید و برنامه های خود را
اجرا می کنند.
آنها چندی است که افغانستان را به مقصد تاجیکستان ترک کرده اند
و ترجیح داده اند برای ادامه کار و زندگی خود به این کشور مهاجرت کنند.
«به دلایل مالی و امنیتی چند وقتی هست که نمیتوانیم کار کنیم»
پارادیس به عنوان «نخستین دختر رپر افغان» میگوید تهدیدات آشکار و پنهان
علیه زنان هنرمند افغان بیش از میزانی است که به نظر می آید.
در جامعه مرد سالار و متعصب افغانستان ، در بیشتر مواقع، اگر یک زن شاغل
باشد به او به چشم یک هرزه نگاه می کنند و این زن از حملات لفظی رکیک مطمئنا در
امان نخواهد بود، چه برسد به آنکه یک هنرمند باشد. هنرمندی که با نامزدش روی صحنه
برود و اذهان زنان را از حق و حقوقی که برخوردار هستند با خبر سازد و آنان را از
خواب غفلت بیدار کند.
این مسلم است که دید بیشتر مردم نسبت به او در حد فاحشه
ای بیش نیست. تمام بانوان هنرمند با جان خود بازی
می کنند و در افغانستان به کار هنری خود ادامه می دهند تا این راه را برای دیگر
بانوان هموار بسازند، با وجود آنکه تهدیدهای متفاوتی از گروه ها و دست های مختلف
دریافت می کنند و حتی مورد ضرب و شتم قرار می گیرند.
به عنوان اولین دختر رپر در افغانستان باید بگویم وقتی برای
ولین بار آهنگ رپ«فریاد زن» را منتشر کردم و از درد و رنج هایی سخن گفتم و به مشکلات
روزمره زنان اشاره کردم بازتاب بسیار مثبتی در جامعه مجازی به خصوص یوتیوب و فیس بوک داشت.
این باعث شد که 143بند بعد از دو سال روی یک کار دیگری به نام «نالستان» که باز هم برای خشونت علیه زنان خوانده شد کار کند.
بعد از پخش شدن این دو کار ایمیل ها و پیام های تهدید آمیز و توهین آمیز متفاوتی دریافت
می کردیم که دست از این کار برداریم اما اینها دلایلی برای متوقف ساختن کار ما
نخواهند شد.
از زمان خارج شدن طالبان تا کنون روند رو به صعودی در زمینه
وضعیت زنان در افغانستان دیده میشود. به طور کلی می توانیم بگوییم که رو به پیشرفت
است ، اما
اگر واقع بینانه تر به این موضوع بپردازیم
متوجه خواهیم شد که این پیشرفت تنها در شهرهای بزرگی مانند
کابل ، مزار شریف و هرات با سرعت بهتری رو به رشد است. حال آنکه جمعیت کثیری از مردم
افغانستان را فقط این چند ولایت تشکیل نمی دهند. هر روز شاهد
یک خبر تازه از رسانه ها هستیم که درباره خشونت علیه زنان ، ازدواج های اجباری در سنین
پایین و دیگر آزار اذیت ها منتشر میشود و متاسفانه لازم به ذکر است که این مشکلات
حتی در شهرهای بزرگ نیز دیده میشوند.
مدت 3 سالی که در هرات بودم و کار هنری را نیز با دایورس عزیزم
پیش میبردم متوجه تبعیض، کاستی، و خشونت های بسیار زیادی علیه زنان شدم. یکی از دلایل
سفرمان به تاجیسکتان همین موضوع بود. در مدتی که در تاجیکستان نیز به سر می بردیم
از طریق رسانه ها خبرها را درباره ی خشونت علیه زنان دنبال میکردیم و سال 2010
تصمیم گرفتیم تا آهنگی درباره این موضوع بخوانیم. بعد از پیشنهاد به آقای شکیب
مصدق، هنرمند عزیز کشورمان، متن این ترانه حاضر شد و در همان سال این ترانه را
خواندیم و ویدیو کردیم.
ما تا به حال بیش از 6 کنسرت در کابل برگزار کرده ایم.
Sound
central festival
فینال مسابقات جام الزهرا در چمن حضوری
روز جهانی جوان در رادیو و تلویزیون ملی افغانستان
شانه به شانه / کنسرت صلح
خوشبختانه با استقبال گرم بانوان و خانواده های عزیز کشورمان
روبرو شدیم. تنها در یکی از کنسرت های اخیر ما بود تعداد بسیار کمی از تماشاچی ها وقتی
که کار فریاد زن را اجرا میکردیم به ما توهین کردند اما بیشتر تماشاچی ها از ما
استقبال گرمی کردند.
بسیار خوشحال هستیم که مقدار سهم گیری بانوان در رسانه ها روز
به روز رو به افزایش است و این به وضوح دیده میشود که اکثر آنها نیز در کارهایشان موفق
هستند. اما متاسفانه این هم قابل ذکر است که یکی از مشکلات عمده آنها طرد شدن از
جامعه است. این مقوله و هضم این موضوع برای تعداد زیادی بسیار دشوار است که زن را
همان گونه که در رسانه است در جامعه نیز ببینند، به همین دلیل است که همان زنانی
که در رسانه ظاهر می شوند با همان استایل در جامعه دیده نمی شوند و حتی بعضا مثل
من خانه نشینی را از روی اجبار به بیرون رفتن ترجیح می دهند.
کارهای بند ما خیلی متفاوت هستند و در مجموع آنها را دو دسته ی کلی تقسیم
می کنیم 1) اجتماعی و سیاسی و مشکلاتی که در جامعه است. 2) کارهایی که برای عشق و شادی
می خوانیم. متاسفانه به دلایل امنیتی و مالی چند وقتی هست که نمی توانیم کار کنیم.
اسپانسر و تهیه کننده کارهایمان خودمان هستیم و به همین دلیل سرعت تهیه کارهایمان
کمی آهسته است. اما کارهای بسیار عالی و متفاوتی در دست داریم که به زودی آنها را
تهیه خواهیم کرد.
علیرغم تلاش زنان افغانستانی برای حضور در عرصه های مختلف،
زنان هنرمند این کشور همواره مورد تهدید گروه های تندروی مذهبی قرار میگیرند.
بنا به نظر سازمان ملل متحد بیش از 82 درصد زنان افغانستانی در طول زندگی
خود مورد انواع خشونت ها قرار دارند که از این نظر، افغانستان یکی از بدترین
کشورهای دنیا برای زن بوده است.
Rfi رادیو فرانسه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر